PSG – Juventus 2:1 (2:0). Połowa połowie nierówna

To był nareszcie inny Juventus. Może jeszcze nie dużo lepszy (bo mimo wszystko przegrany), ale jednak lepszy niż do tej pory. Zmiana ustawienia na 3-5-2 wydaje się dobrym pomysłem na przyszłość. Pierwsza połowa była słaba, jeszcze zawodnicy Juventusu nie zdążyli dobrze ustawić się do gry, a już przegrywali. Obie bramki strzelone przez Mbappe to były takie momenty magii piłkarskiej. Może obrona mogła się zachować lepiej, może nie, ciężko powiedzieć. W pierwszej połowie kompletnie nie grały u nas skrzydła - Kostic mało był pod grą, a Cuadrado zwyczajnie przegrywał pojedynki z zawodnikami PSG. Ciekawie za to było w drugiej linii, którą chyba w tym sezonie najczęściej krytykowaliśmy. Paredes po słabym początku z każdą kolejną minutą grał lepiej. Rabiot standardowo był tam gdzie piłka, ale wyjątkowo nie podejmował głupich decyzji skutkujących stratą. Chciałbym taką wersję Francuza widzieć częściej w tym sezonie. Miretti dawał najmniej konkretów, starał się nadrabiać zaangażowaniem, ale ostatecznie wypadł słabo. Ważne jednak, że zagrał te 45 minut. To bardzo młody chłopak i musi grać w takich meczach (z rywalami z najwyżej półki), żeby się rozwijać. W ataku Vlahovic był niewidoczny i lepsze wrażenie zrobił Milik. Odniosłem wrażenie, że wspólna gra tej dwójki może mieć sens. Vlahovic jest w meczach bardzo krótko kryty - widzieliśmy to z PSG jak i wcześniej w lidze. Gdy gramy jednym napastnikiem to wygląda trochę tak, jakbyśmy grali bez żadnego. Jest z przodu sam, nie ma z kim grać, bo druga linia i skrzydła są zbyt daleko. Wczoraj było widać, że dwóch napastników w polu karnym przekłada się na większe zagrożenie. Po pierwsze łatwiej jest utrzymać piłkę z przodu, gdy blisko jest partner, który odciąga część rywali. Po drugie w sytuacjach podbramkowych zawsze jest drugi zawodnik, który może spróbować dobić strzał, czy przejąć wybitą piłkę.
W drugiej połowie gra Juventusu wyglądała znacznie lepiej. Przede wszystkim obudziły się skrzydła, zwłaszcza Kostic. Przez te drugie 45 minut Serb zrobił chyba więcej dobrego, niż we wszystkich wcześniejszych meczach razem wziętych. Widać, że ma łatwość dośrodkowań, nie potrzebuje do tego dużo czasu i miejsca. Pokazał szybkość i waleczność. Być może to był taki symboliczny koniec procesu aklimatyzacji i Kostic zacznie spełniać pokładane w nim nadzieje. Nareszcie dobry mecz zagrał McKennie. Zamiast bezsensownych prób rajdów z piłką w jego wykonaniu, widzieliśmy wczoraj szybsze granie z pierwszej piłki i wychodzenie na pozycję (no i oczywiście bramkę). Być może to zmiana ustawienia spowodowała, że więcej zawodników angażowało się w akcje ofensywne kosztem ubezpieczania tyłów (bo też od 22 minuty nie było czego bronić). Szkoda, że nie udało się wyrównać, bo okazje były, ale sama gra daje nadzieję na lepsze wyniki w niedalekiej przyszłości.
Jeszcze na koniec dwie uwagi. Odniosłem wrażenie, że Juventus bardzo dobrze wczoraj rozłożył siły. Drużyna równoważyła momenty przestoju i pressingu, przez co w ostatnich minutach nadal mogła atakować i stwarzać zagrożenie. W zeszłym sezonie nie było to wcale takie oczywiste.
Druga uwaga - ta drużyna jednak potrafi atakować 🙂